Asset Publisher Asset Publisher

Urządzanie lasu

Urządzanie lasu jako nauka zajmuje się określaniem stanu posiadania, stanu siedlisk leśnych, drzewostanów, infrastruktury, oraz określa potrzeby z zakresu ochrony lasu (jako gospodarstwa leśnego) i przyrody.

Podsumowaniem prac utrządzania lasu jest opracowanie dla każdego nadleśnictwa planów urządzania lasu. Zawierają one opis każdej powierzchni leśnej (opis taksacyjny), zawierający oprócz stanu d-rzewostanu i gleb także wytyczne gospodarcze na najbliższe 10 lat (co 10 lat wykonywany jest kolejny "Plan Urządzenia Lasu"), ocene wyników dotychczasowo prowadzonej gospodarki leśnej, oraz startegię regulacji stanu zasobów leśnych w sposób zapewniający trwałość i ciągłość użytkowania.
Na poziomie kraju Urządzanie Lasu wykonuje ocenę stanu lasu i prognozę rozwoju zasobów dzrewnych w Polsce.
Lasy niepaństwowe obejmowane są Uproszczonym Planem Urządzania, według tego planu starostwo kontroluje (bądź zleca kontrolę) poprawność prowadzonej przez prywatnych właścicieli gospodarki leśnej. Mimo iż lasy te są prywatne (bądź innej formy włąsności) nie można użytkować ich rabunkowo i destrukcyjnie. Ustawa o lasach wymusza na włąścicielach zachowanie trwałości i ciągłości użytkowania tak by lasy - nasze wspólne dobro, pozostawione zostały przyszłym pokoleniom w stanie minimum (o ile nie lepszym) takim jak je zastaliśmy. 
Tak więc Urządzanie Lasu - w formie praktycznego zastosowania, jak i nauki kreślącej kierunek rozwoju - dba o zachowanie równowagi użytkowania lasów tak by nie przekroczyć wielkości pozyskania surowca (niezbędnego dla funkcjonowania gospodarki kraju), która gwarantowała by zachowanie lasu dla przyszłych pokoleń.
 
Urządzanie Lasu, aby spełniło swoje zadanie musi wspólpracować z wszystkimi naukami leśnymi Hodowlą Lasu, Użytkowaniem Lasu, Ochroną Lasu, ale i Ekologią, Geodezją, Dendologią, Botaniką, Gleboznastwem, Meteorologią, Typologią i wieloma innymi.
 
W dużym uproszczeniu mówi się, że Hodowla lasu mówi gdzie ciąć (czyli wyznacza drzewostany w których konieczne jest wykonanie cięć, czy to w wyniku przegęszczenia występujących drzew czy też osiągięcia wieku w którym drzewostan musi wytworzyć nowe pokolenie, które zastąpi stare kończące swój żywot), Użytkowanie Lasu mówi jak ciąć (tak by nie uszkodzić pozostających drzew oaz zachować ekonomię pozyskania), Urządzanie Lasu zaś mówi ile ciąć (tak by zachować trwałość lasu i ciągłośc użytkowania), dodatkowo projektując ład przestrzenny czyli wykonuje mapy, dzieląc drzewostany na wydzielenia (fragmenty wymagające prowadzenia jednolitej gospodarki leśnej).
 
Obowiązującą część opisową Planu Urządzenia Lasu na lata 2017 - 2026 dla Nadleśnictwa Radomsko można znaleźć na stronie internetowej Biuletynu Informacji Publicznej.
 

Asset Publisher Asset Publisher

Back

Położenie Nadleśnictwa Radomsko

Położenie Nadleśnictwa Radomsko

Nadleśnictwo Radomsko

Na tle podziału administracyjnego kraju Nadleśnictwo położone jest w południowej części województwa łódzkiego, w gminach: Nowa Brzeźnica, Pajęczno obszar miejski, Pajęczno obszar wiejski, Strzelce Wielkie, Łęki Szlacheckie, Ręczno, Radomsko obszar miejski, Radomsko obszar wiejski, Dobroszyce, Gomunice, Kamieńsk obszar miejski, Kamieńsk obszar wiejski, Kobiele Wielkie, Kodrąb, Lgota Wielka, Ładzice, Masłowice, Wielgomłyny, Żytno, i w północnej części województwa śląskiego, w gminie Kruszyna.

Zgodnie z regionalizacją przyrodniczo-leśną Polski (Zielony i Kliczkowska 2012) lasy Nadleśnictwa Radomsko położone są w zasięgu następujących jednostek przyrodniczoleśnych: Kraina: Małopolska (VI):
                      Mezoregion:
                           - Sieradzko-Łódzki (VI-1)   
                           - Piotrkowsko-Opoczyński (VI-2)
                           - Wyżyny Woźnicko-Wieluńskiej (VI-15)   
                           - Niecki Włoszczowskiej (VI-19)

Pod względem podziału geobotanicznego (Matuszkiewicz 2007) Nadleśnictwo Radomsko położone jest w:

  • Dziale Wyżyn Południowopolskich (C),
  • Krainie Wysoczyzny Łódzko-Wieluńskiej (C1),
  • Krainie Wyżyn Środkowomałopolskich (C2).
Wyżej wymienione podziały przestrzeni przyrodniczo-leśnej informują o różnorodności środowiska przyrodniczego i jej wpływie na planowanie gospodarki leśnej.

Według stosowanego obecnie podziału fizycznogeograficznego Kondrackiego (2000), Nadleśnictwo Radomsko położone jest w:

  • Prowincji Wyżyn Polskich (34),
  • Podprowincji Wyżyny Małopolskiej (342),
  • Makroregionie Wyżyny Przedborskiej (342.1),
  • Mezoregionie Wzgórz Radomszczańskich (342.11),
  • Mezoregionie Niecki Włoszczonowskiej (342.14).
  • Podprowincji Wyżyny Śląsko-Krakowskiej (341),
  • Makroregionie Wyżyny Woźnicko-Wieluńskiej (341.2),
  • Mezoregionie Wyżyny Wieluńskiej (341.21).
  • Prowincji Niżu Środkowoeuropejskiego (31),
  • Podprowincji Nizin Mazowiecko-Podlaskich (318),
  • Makroregionie Wzniesień Południowo-Mazowieckich (318.8),
  • Mezoregionie Wysoczyzny Bełchatowskiej (318.81).
Obszar Nadleśnictwa Radomsko odznacza się dużym zróżnicowaniem rzeźby terenu, gdzie elementy wyżynne przeplecione są elementami niżowymi. Dominują tu krajobrazy peryglacjalne równinne i faliste, rzadziej pagórkowate i wzgórzowe oraz fluwioglacjalne równinne i faliste.

W dolinach rzek niewielkie powierzchnie zajmują krajobrazy zalewowych den dolin Pilicy i Warty, a miejscami także terasów nadzalewowych. Rzeźba terenu uformowana została głównie w okresie zlodowacenia środkowopolskiego. Jest to bezjeziorna równina denudacyjna, miejscami z ciągami wzgórz morenowych i kemów, osiągających do 323 m n.p.m. (Góra Chełmo) na północ od Radomska.

Dominują utwory geologiczne zlodowacenia środkowopolskiego, głównie plejstoceńskie gliny zwałowe, piaski i żwiry lodowcowe, oraz piaski i żwiry sandrowe. Dolinę Warty oraz Pilicy i ich dopływów oraz bezodpływowe zagłębienia po zanikłych jeziorach wypełniają holoceńskie piaski, żwiry, torfy i namuły.